Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
furqun — <fr.> 1. İki (bəzən də bir) at qoşulan dördçarxlı üstüörtülü araba. Mürsəl kişinin stansiyaya göndərdiyi böyük furqon meşənin ortasındakı araba yolu ilə kəndə gəlirdi. M. Hüs.. Furqon Ağsudan ötüb çaya yaxınlaşanda ayrı bir mənzərə müşahidə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
astaca — bax astadan. Qapını astaca döymək. – Furqon astaca cırıldayırdı. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cırıltı — is. Cır cır səsi; qıcırtı. Çarpayının cırıltısı. – Furqon astaca cırıldayırdı. Bu cırıltı Quluya xoş gəlmirdi. M. İ.. Zınqırovlu faytonda heç kəs dinibdanışmır, yer yurdu bürüyən duman çiskində ancaq Topuşun səsi, bir də təkərlərin aramsız… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
durmaq — f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq. Sahildə durub dənizə baxdıq. – <Odabaşı Xudayar bəyə:> . . Di, burada niyə durubsan, buyur, gedək mənzilə. C. M.. Onlar alçaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
furqonçu — is. Furqon (1 ci mənada) sürən adam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mənzərə — is. <ər.> 1. Bir yerin uzaqlara qədər gedən ümumi görünüşü, gözün qavraya bildiyi yerin, sahənin, təbiətin görünüşü; axar baxar. Dağ mənzərəsi. Meşə mənzərəsi. – Mənzərələr tez tez dəyişirdi: gah göy ot və çəmən, gah yaşıl təpələr və dağlar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
